Anneloes van den Broek

Ze is de initiatiefnemer van wat later uitgroeide tot de campagne ‘Vergeet jezelf niet als je voor een ander zorgt’ en heeft ook via andere kanalen ertoe bijgedragen dat er landelijk veel aandacht kwam voor het mentale welzijn van zorgverleners gedurende en na de coronapandemie. Nu de fase van lockdowns en overvolle ziekenhuizen achter de rug is, richt Anneloes van den Broek zich hierbij vooral op de veerkracht van zorgmedewerkers.

Anneloes van den Broek werkt al ruim 30 jaar bij GGz Breburg als klinisch psycholoog en P-opleider. De laatste jaren houdt ze zich onder andere bezig met het mentale welzijn van zorgprofessionals. Toen de coronapandemie uitbrak, zag ze iedere dag met eigen ogen de ambulances aankomen bij de spoedeisende hulp van het Amphia ziekenhuis, waar ze vanuit haar werkkamer recht op uitkijkt.  Ze nam met collega Gloria Gribling het initiatief om vanuit GGz Breburg in samenwerking met het Amphiaziekenhuis een aanbod ter bevordering van het mentaal welbevinden van zorgprofessionals op te zetten.

Burn-outs voorkomen

Het leidde tot een vruchtbare samenwerking waarin een getrapt model ontwikkeld werd langs de lijnen van de 3 P’s: preventie, psychosociale steun en behandeling van PTSS. Het project kreeg subsidie van ZonMw, er kwam een website en zelfs een landelijke campagne: ‘Vergeet jezelf niet als je voor een ander zorgt’”. “ZonMw vond het een mooie showcase van wat er kan ontstaan als de schotten tussen de verschillende zorgdomeinen weggenomen worden”, zegt Anneloes.

Samen met collega’s constateerde Anneloes al snel dat de meeste zorgprofessionals geen PTSS ontwikkelden, maar burn-out klachten. “Daarom hebben we doorgepakt en heb ik samen met collega Dewi Bruins het programma CO-FIT 19, een laagdrempelige behandelmodule van tussen de twee en tien gesprekken voor iedereen die naar aanleiding van de coronapandemie psychosociale klachten ontwikkelt.”

Ministeriële aandacht

Om meer aandacht te vragen voor het onderwerp, deed ze samen met collega Lars de Vroege onderzoek via LinkedIn en andere kanalen, waarbij in totaal 1360 GGZ-professionals feedback gaven over hoe zij de zorglast tijdens corona hebben ervaren. ”Door samen met collega’s diverse artikelen over het onderwerp te publiceren, waren we in staat om het thema extra onder de aandacht te brengen bij de minister en staatssecretaris”, zegt Anneloes.

Studenten nemen registratiedruk weg

Ondertussen borrelde het alweer van de nieuwe ideeën. In haar eigen omgeving zag Anneloes dat psychiaters en klinisch psychologen gebukt gingen onder een hoge registratielast. Daarop ontwikkelde ze samen met Francisco Steenbakkers het project SOS (Studenten Ondersteunen Specialisten). Binnen dit project ontlasten bachelor studenten psychologie zorgprofessionals op administratief vlak. Anneloes: “Je slaat hiermee twee vliegen in één klap: je ontlast de beroepsgroep zodat deze meer aandacht voor de cliënt kan hebben en je zorgt ervoor dat de bachelor studenten een veel betere keus maken voor hun master omdat ze een tijdje in de keuken van een zorgorganisatie kunnen kijken en kennismaken met diverse deelsectoren van de GGZ.”

Wat kunnen we nog van jou verwachten op het gebied van zorgverslimmen?

“Ik richt mij nu onder andere op het onderwerp veerkracht van zorgprofessionals in opleiding en specialisatie. Ik ben net terug van een studiereis die ik initieerde samen met collega P-opleider Yvonne Stikkelbroek voor ruim 40 klinisch psychologen in opleiding, waarbij we verschillende GGZ-organisaties in Portugal bezochten. De verschillen en overeenkomsten tussen Nederland en Portugal in de wijze waarop de mentale gezondheidszorg georganiseerd is, was een bron van inspiratie. Komend jaar zullen we met de collega’s uit Portugal gezamenlijk onderzoek en training naar mentale zorg en veerkracht van zorgprofessionals opzetten. Wat ik ook mooi vond om daar te zien: iedereen is ongelofelijk trots op zijn of haar vak, de beroepseer is groot.”

Wie vind jij een echte zorgverslimmer?

“Mijn eigen werkgever GGz Breburg. Momenteel ontwikkelen we mentale gezondheidscentra, waarbij we vormgeven aan wijkgerichte netwerkorganisaties, met als uitgangspunt ‘de juiste zorg op de juiste plek’. Hiermee spelen we in op de knelpunten van deze tijd: wachtlijsten, beperkte behandelcapaciteit en aandacht voor preventie, in samenwerking met cliënten en hun naasten, huisartsen en professionals uit het sociaal domein ondersteund door de zorgverzekeraar.”

Wat doe je als je even niet bezig bent met het verslimmen van de zorg?

“Ik heb een gezellig gezin met vier kinderen en hun aanhang en ben mantelzorger voor mijn ouders. Daarnaast houd ik van reizen, wandelen, fietsen, lezen en met vriendinnen afspreken. Ik houd ook enorm van lekker eten en heb gelukkig een man die goed kan koken.”