Personeel behouden in de zorg? Luister naar je ZZP-ers!

Zeg je zorg, dan zeg je personeelstekort. Het gaat de afgelopen jaren over bijna niets anders. Hoge administratieve lasten, weinig handen aan het bed, vakantieroosters die niet rond te krijgen zijn en jongeren die steeds langer moeten wachten op toegang tot jeugdzorg. Tijdens, maar ook in de nasleep van de coronacrisis, werden we nog eens extra pijnlijk met de neus op de schrijnende feiten gedrukt: de zorg loopt op haar tandvlees.

Zorgorganisaties staan dan ook te springen om nieuwe collega’s, terwijl nieuwsberichten over de zorg een steeds onaantrekkelijker beeld schetsen van hoe het is om er te werken. Minder mensen betekent meer werkdruk, en meer werkdruk betekent vervolgens weer – je raadt het al – minder mensen. Dit is een vicieuze cirkel die zo snel mogelijk moet worden doorbroken.

Willen we dit blijvend oplossen, dan moeten we in de zorg extra goed luisteren naar de mensen die hun baan opzeggen. Bijna een kwart van de zorgprofessionals die hun baan in de zorg opzeggen, verlaat namelijk óók de sector. En dan hebben we het nog niet eens over de zorgmedewerkers die hun baan in dienstverband opzeggen, om vervolgens als ZZP-er weer in de zorg aan de slag te gaan.

Maar zit daar niet juist een verband? Want de redenen waarom zorgprofessionals de zorgsector verlaten, vertonen bijzonder veel overeenkomsten met de redenen waarom een toenemend aantal mensen kiest om als ZZP-er in de zorg te beginnen. Zo zeggen zorgprofessionals in dienstverband hun baan het vaakst op vanwege te hoge werkdruk, maar ook vanwege de druk om uren te verantwoorden. De beweegredenen om als ZZP-er in de zorg te starten, zijn onder andere een betere werk-privé balans (flexibiliteit) en meer autonomie in het eigen werk.

Luister goed naar de beweegredenen om ZZP-er te worden en leer daarvan.

Zorgorganisaties beklagen zich vaak over het toenemende aantal ZZP-ers. Zo zouden ze teveel macht hebben en bijvoorbeeld bij de dienstverdeling ‘de krenten uit de pap vissen’, waardoor vaste medewerkers de minder populaire diensten krijgen. Dit zijn inderdaad lastige praktische dilemma’s. Maar: erger je je alleen aan dit fenomeen, dan sla je de plank mis. Voor velen is het ZZP-schap namelijk de énige vorm om in de zorg te kunnen blijven werken. Van die behoefte aan flexibiliteit en autonomie moet de zorgsector in zijn geheel leren. Gebeurt dat niet, dan zal deze trend alléén maar groeien, zeker bij de jongere generatie. Want vooral de twintigers en dertigers van nu leven niet meer om te werken, maar werken om te leven.

De twintigers en dertigers van nu leven niet meer om te werken, maar werken om te leven.

Moeten we het ZZP-ers dan helemaal naar de zin maken? Integendeel, de focus moet liggen op het tevreden stellen van je huidige medewerkers, zodat vertrekken (of het ZZP-schap) niet eens in ze opkomt. Het ZZP-schap is in mijn optiek niets anders dan een roep om verandering. Luister daarom extra goed naar je vertrekkende medewerkers, dan weet je waar de belangrijkste problemen zitten die om een oplossing vragen. Ongetwijfeld zul je dan ook horen dat de administratieve lasten moeten worden verminderd, en daarvoor kun je ons dan weer bellen 😉

Zo behoud je young professionals in de zorg
Luister ook de aflevering van Tenzinger Talk waarin Vincent vertelt hoe je young professionals kunt behouden in de sector.